وقتی رسیدم اونقدر خوابم میومد که فقط دلم می خواست یک ساعت چشمهامو ببندمو توی این دنیا نباشم. جیم تازه از خواب بیدار شده بود. یه جوری دلتنگی می کرد که انگار منو خیلی وقته ندیده. دراز کشیدم. پلکهام سریع روی هم رفت. اومد بالای سرم نشست. گفت : نخواب دیگه، من دارم می رما. گفتم: چی کار کنیم آخه. گفت: بیا یه کنسرت راه بندازیم. گیتار شکستمو که یک سال و نیم بود ، دست نگرفته بودم و حالا فقط چهار تا سیم داشت، آورد. خودشم پشت کیبورد نشست. سه تا صندلی هم گذاشت که مثلا تماشاچی هم داشته باشیم. گفتم: چی بخونیم؟ گفت: شادمهر. اونوقت این آهنگو زدیم و خوندیم

تو بی نهایت شب .......... وقتی نگاهت می خندید

چشمهای خیره من............ اندوه تو نمی دید

چرا غریبه بودم.................. با غربت نگاهت

تصویرمو ندیدم.................. تو چشم بی گناهت

کاشکی برای قلبت............یه آسمون می ساختم

روح بزرگ تو رو .................چرا نمی شناختم

آیینه گریه می کرد............وقتی تو رو شکستم

ستاره پشت در بود.......... وقتی درها رو بستم

تو بودی و سکوت و ........ غروب سرد پاییز

باغچه رو زیر و رو کرد....... برگهای زرد پاییز

حالا منه غریبه................. دنبال تو می گردم

با قلب آسمونیت.............. کمک کن تا برگردم