یکی باید بمیره تا یکی زنده بمونه

یکی باید گریه کنه تا یکی بخنده

و یکی باید ببازه تا یکی ببره

آخه خدا! انصافت کجا رفته؟ این یه تعادل منصفانه است؟

چشمانش

 آینه ای است برای شروعی دوباره

اما روحش؟

نمی دانم

ترس وجودم را فرا گرفته

و

 وحشتی که از تنم جدا نمی شود

 در کنارش قدم می زنم

اما هنوز گامهایم استوار نیست

مدام سرزنشش می کنم

خشم او، سکوت او، دلنگرانیهایش، یأس و نوامیدیهایش

به مانند تیری زهرآگین به قلبم می نشیند

اما خنده هایش پادزهری برای قلب سمی من نیست

و این یک معادله چند مجهولی است

 که برای حل یک معادله کم دارد

معادله آخر که جواب همه انتظارها، دردها و شادیهاست

 باید به دستان او اضافه شود

و هیچ اجباری نیست که معادله حل شود

مگر تمامی معادلات روی کره زمین حل شده اند؟

                                                                  آذر 84

                                                           لعنت به تو زندگی

دروغ سیزده

دنیا روز به روز داره قشنگتر میشه. اینه حال منه بی تو

حیف من ، حیف تو